Çakı- bıçak yapımcılığı sanatı geçmişteki kılıç-hançer yapımlığı sanatının modern versiyonudur. Madencilik Türk toplumunda geçmişten beri süregelen bir uğraş alanıdır. Türkler kılıç, bıçak, hançer gibi ürünlere verdikleri farklı biçimlerle Türk stilini oluşturmuşlardır. Türklerde geçmişten beri süregelen bu sanata Türk destanlarında da rastlıyoruz. Özellikle Osmanlı Dönemi`nde kılıç yapımı daha da gelişmiştir. Uca doğru hafif eğimli ve tek tarafı keskin olan bu kılıçların eğimi savaşta kolaylık sağlaması açısından belirli ölçülere göre yapılmıştır. Zamanla kılıçlar kullanılmamaya başlanınca kılıç ustaları çakı- bıçak yapımına yönelmiştir. Günümüzde sanayileşmeyle birlikte geleneksel bıçakçılık da son demlerini yaşamaktadır.
Osmanlı zamanında kılıç üretiminde başı çeken yerler Yatağan, Bursa, Sivas, Sürmene gibi yerlerdi. Zamanla buradaki ustaların bıçak yapımına yönelmesiyle bu yerler bıçaklarıyla da ünlenmiştir. Bıçak yapımı deyince sadece mutfaklarımızda kullandığımız bıçaklar gelmesin aklınıza. Bunun dışında bel bıçağı, döner bıçağı, saldırmalar, kamalar ve muşamba bıçakları gibi bıçaklar da çakı- bıçak yapıcıları tarafından üretilir. Geleneksel çakı- bıçak yapımı sanatında sap ve namlu en önemli unsurlardır. Boynuz, tahta, fiber gibi çeşitli malzemelerin kullanılmasıyla yapılan bu sapların yapıldığı malzeme şehirden şehre, ustadan ustaya değişebilmektedir. Mesela Sivas yöresinde yapılan bıçaklarda kullanılan boynuz sap Sivas bıçaklarının tipik özelliklerindendir. 19. yüzyılda sanayileşmenin artmasıyla el işçiliği yerini makinelere bırakmaya başlamıştır. Günümüzde unutulmaya yüz tutan bu mesleği çok az sayıda insan devam ettirmektedir.
Kaynakça:https://www.elsanatlari.net/cakibicak-yapimciligi-sanati-nedir.html